103
ontvingbehoef ik u niet te zeggen't was een onder
werp van pret voor de geheele familie.
Marie bewaarde hem't was 't eerste hartdat zij
veroverd hadal was 't ook maar dat van Pier
Deze laatste wachtte intusschen te vergeefs op ant
woord twee dagentwee weken verliepenen nog
had hij niets van zijne aangebedene vernomen.
Zou zij ziek zijn?
Toen hij den volgenden dag van zijn werk thuis
kwamlag er eindelijk een briefje voor hem. Welk
een vreugde! Wat zou er in. staan?
Er stond niets anders indan het verzoek van den
dominé, om den volgenden Zondag om één uur eens
bij hem te komen.
Dat is zeker voor de bruiloft, dacht Pier.
Op den bepaalden tijd ging hij den volgenden
Zondag naar 't dorp. Zijn mooie, Zondagsche rok
glom van nieuwheid, en de hooge cylinder, die zijn
krullende lokken in bedwang hield, was zoo glad ge
streken als maar mogelijk was.
Hij schelde aanen werd binnengelaten in de mooie
kamer liefst. Wat zag 'ter hier alles prachtig uit!
neen, zoo mooi zou hij 't Marie nooit kunnen geven.
Stildaar komt de dominé aan.
Een eerbiedig mergen dominé" verbrak de stilte.
De dominé beantwoordde Pier's groeten begon hem
daarna eene boetpredikatie toe te dienen, zoo lang en
vervelenddat de arme Pier 't eindelijk niet langer
uit kon houdenmaar met een wanhopig moar dominé
scheide gij toch oit, wat hêk in 's hemelsnoam veur
kwoad gedoan", den eerwaarde in de rede viel.
