p~
139
korten tijd geheel veranderd. De diepe wonden der
liefde waren door den tijd geheeld. De woedende
hartstochten bij zulk een karakter kunnen van geen
langen duur zijn. Hoe heviger toch de storm, des te
eer is hij uitgeraasd en weldra bedekt eene kalme
rust den oceaan als weleer. In 't gemoed van den
jongeling had ook de storm zijne vernielende werking
getoonddoch hij had weer bijna even snel plaats
gemaakt voor eene weldadige rust. Een jaar reeds
vertoefde Willem in de tropendoch zelfs niet eenmaal
was die kalmte verbroken.
Men kan zich de onverholen vreugde van Dirk van
Gravenberghe voorstellen, toen zijne brieven met den
dag vroolijker werden. Werkelijk had dus het verblijf
in dat heete klimaat hem goed gedaan, niettegenstaande
hij anders had gedacht. Hij van zijn kant kon niet
nalaten hem in den eersten tijd op te beuren; later
bleek dit echter geheel onnoodig te zijn. Trouw schreef
hij zijn vriend alles wat meldenswaardig was. Toch
kostte het hem eenige moeite, al had Willem ook zijn
leed overwonnen, zijnen vriend het bericht mee te
deelen, dat Van Talingen en Amalia in den echt waren
verbonden. Vreesde hij aan den eenen kant met dat
schrijven eene oude wonde open te rijten, aan den
anderen kant echter was hij zulks wel verplicht door
zijne belofte, afgelegd bij het afscheid Ook hield hij
zich aan de tweede belofte en verloor den gehaten
minnaar geen enkelen dag uit het oog. Menigen brief
had Dirk van zijn vriend ontvangenWillems geluk
en tevredenheid hadden hem reeds menigmaal verheugd
toen hij op zekeren dag weer een schrijven ontving,
