141
waarop zij onder de bevelen van hunnen geliefden
aanvoerder, den vijand afbreuk konden doen. Dan
zouden zij grootsche blijken van sympathie en heldenmoed
ten toon spreiden, om liever met hem te sneuvelen dan
zonder hem terug te keeren. Dit tijdstip was niet ver
meer verwijderd.
Ingevolge een last van den opperbevelhebber, om
den onrustigen vijand te verkennen die zich luidens
de ingekomen berichten aan de oostelijke grenzen in
grooten getale verzameld bad met het oog op een
aanval op de postenlinie, stond op zekeren morgen een
flink detachement binnen de versterking aangetreden,
ongeduldig wachtende op het bevel van hunnen aan
voerder om af te marcheeren. Hij stelde gelukkig hun
geduld niet lang op de proef en weldra bewoog zich
eene kleine schaar dapperen behoedzaam in het bijna
onbegaanbare terrein Daar men tot waarneming dik
werf halt hield en gebaande wegenbewoonde streken
zooveel mogelijk vermeed, vorderde men uiterst
langzaamdoch zeker.
Vier uren van groote vermoeienis waren reeds door
worsteld en nog was niets van den Atjeher te bespeu
ren. Dit stelde de dapperen niet weinig te leur: die
zich een treffen met den verachten vijand voorgespie
geld hadden Willem kende de begeerte zijner solda
ten daarom speet het hemdat zijne opdracht niet
in dien geest luidde. Nu echter nam hij zich ernstig
voor met ijzeren wil en door zijnen invloed dien harts
tocht te bedwingenzoolang de omstandigheden niet
tot een gevecht noopten. Gedurende den marsch had
hij daarom iedereen met klem op het hart gedrukt
