-J
Hü hield moed en beval terstond langzaam naar de
rechterzijde te wijken, toen plotseling eene woeste bende
gewapenden met opgeheven klewang en onder het aan
heffen hunner oorverdoovende oorlogskreet regelrecht
op de colonne stormde. Nog eene seconde slechts en
een krachtig »vuur" overstemde den wilden krijgszang
en het gekletter der blanke wapenen.
442
nauwkeurig den omtrek te bespieden en ingeval de
vijand zich vertoonde zulks onmiddellijk te melden
ten strengste verbood hij het vuren vóór zijn bevel.
Zoo was reeds de colonne de vijandelijke streek bin
nen gedrongen. Nog steeds baande men zich met vol
hardenden ijver een weg door de bijna onoverkomelijke
hindernissen, Indische terreinen eigen. Nog hield tegen
aller illusies de vijand zich schuil in zijne ongenaak
bare holentoen eensklaps het vurig verlangde teeken
dat de vijand gezien was, bliksemschichten in de oogen
der wakkeren joeg, terwijl een onheilspellende trek
om den mond hunne drift verried. Het oogenblik was
gekomen, dat Willem zijne wilskracht moest laten gel
den tegen het vurig verlangen zijner soldaten in om
zich met ware tijgerwoede op den gehaten Atjeher te
storten Gelukkig slaagde hij er uitmuntend in. Maar
ziet, wat heweegt zich daar in dien boschrand op de
linkerflank. Hij tuurt en tuurt nog eenstotdat zijn
glinsterend oog een nieuwen vijand ontdekt. Hij
was dus omringd door vijandenzoowel in front als
terzijde en een schijnbaar bevriende kampong in den
rug? Welk eene hachelijke positie!
Vreeselijk was de uitwerking. Menig vijand viel
doodelijk getroffen neer onder het uiten van een lan-
