191
«Nu, ik zou er dolgraag naar toe willen gaanal
was 't, niet alleen uit sympathie, dan toch om die
nare koude hier te ontvluchten."
«Hoor me die Louise eens tegen dat weer te keer
gaan," zei haar zuster, u had haar van middag eens
moeten zienwie was er zoo bangdat 't morgen zou
gaan dooien Wie wou absoluut een nieuwen ijsstok
met, roode punt hebben?"
«Ha, wie loopt er in?" riep mijn zusje schalks.
«Ah ja, en je Pa en Ma en je zuster hier maar ach
terlaten, alsof die je niet zouden missen en betreuren,"
zeide mijnheer, plotseling dapper geworden door den
algemeenen aanval na het korte maar bondige ant
woord van het meisje. Maar er daagde hulp voor de
van drie kanten in het nauw gebrachte Louise.
«Och, wat praten jullie toch van wilde dieren, hals
starrig zijn en betreuren en van ïndië," zeide mevrouw,
die zich tot dusver nog niet in het gesprek had ge
mengd. «Is dat niet het land, waar ze zulke beeldige
concerten op den gamelang geven? Maar a propos,
mijnheer, kunt u misschien ook pianospelen?"
«Neen, mevrouw antwoordde John, tot wien de
vraag gericht was; «maar mag ik u misschien mijne
zuster aanbevelen? Die speelt uitmuntend," zeide hij
met eep triomphantelijken blik op zijne zuster, als
weerwraak voor 't gebeurde.
«Ja. speel eens wat," luidde 't algemeene koor. «Nu,
dat is goed," zeide zijne zuster, terwijl zij deed, alsof
zij John niet begreep en meteen ging zij voor 't klavier
zitten en speelde de schoonste melodieënnu eens vroo-
lijk, dan plotseling overgaande tot ernstiger wijzen.
Zij speelde in één woord verrukkelijk.
<r
