204
die wildernis is opgesloten om te waken voor de hand
having der Nederlandsche rechten. De mensch is niet
altijd gestemd voor diepe denkbeeldenvoor ernstige
gedachten, en de verhevenste natuur, die ze in zijn
hart doet opkomen, doet eindelijk pijn aan, wanneer
men de vroolijke samenleving mist.
Maar treden wij den post binnen. Hij bestaat uit
een voormalig landhuis, welks eigenaar gedurende de
troebelingen is verdreven gewordenen dat nuver
sterkt, den commandant van den post ter bewoning
is aangewezen. Daarom heen liggen het soldatenlogies
en andere gebouwtjes, omgeven door een dubbele rij
pallissaden. Het is middag. Een doodsche stilte komt
u tegen. De schildwacht aan den ingang worstelt met
alle kracht, door zijn soldatenplicht gedreven, tegen
den opkomenden slaap. In het soldatenlogies ziet gij
een dertigtal manschappen op hun britsen liggeneen
middagdutje doen. De verschroeiende warmte onder
den tropischen hemel doet hen zoo loom en lusteloos
zijn. Doch gaan wij verder naar de officierswoning,
het versterkte landhuis.
Het is een klein gebouw, uit eenige kamers en een
voorgalerij bestaande, alles keurig netjes onderhouden
en ingericht. De verschillende bloemen, prijkende
met de fraaiste kleurenpracht, die men zich kan voor
stellen de hangplanten en het klimopdie met kwistige
hand om de stijlen der voorgalerij zijn aangebracht,
geven aan alles een frisch en helder aanzien, en oefenen
een verkoelenden invloed op de omgeving uit. Naar
binnen gaande, vinden wij overal denzelfden smaak
terughoewel 't meubilair uiterst eenvoudig is.
