209
oorzaakt door de schroef van een stoomboot, die het
water doorklieft, en zijn gelaat teekent de grootste
vreugde; met den blijden uitroep »de post, de brieven
post snelt hijgevolgd door zijne kameradennaar
den commandant en deelt hem de blijde tijding mede.
Die arme stakkers, zij hadden in geen zes maanden
eenig bericht ontvangen. Het gelaat van John ver
heldert ook en slechts de wacht ter bewaking van de
versterking achterlatende, spoedt hij zich aan 't hoofd
zijner van verlangen brandende manschappen naar den
oever der rivier, waar eenigen tijd later werkelijk een
stoombarkas aanlandde.
Vol vreugde werden de brievennieuwsbladen en
pakketten aangenomenen als kinderen dansten de
manschappen in het rondals zij de hand herkenden
der afzenders. Tranen verhinderden hun de geliefde
letteren te lezenmenigeen hield den ongeopenden
brief slechts in zijne van ontroering bevende handen
en staarde met van verrukking stralende oogen op
het adreszij hadden die hand herkendzij was van
zijn vader, zijne moeder, zijne geliefde. Dat was
hun genoeg, den inhoud zouden zij later wel lezen.
Dien avond heerschten vroolijkheid en vreugde in
den afgelegen buitenpost. De barkas, die de mail had
aangebracht, zou den volgenden morgen eerst terug-
keerende bemanning mengde zich dus gedurende den
avond onder de soldaten en deelde in de algemeene
feestvreugde.
Één was er echter, die niet kon deelen in die
vroolijkheid en uitgelatenheid. Het was John, de
commandant. Hij verliet spoedig zijne manschappen
44
