221
Die bekende naam Van L,dat verhaal, alles
wekte in hem de bangste vermoedens op en hij kon
slechts met geweldige inspanning zijne ontroering
verbergen.
«Dank je" zeide zijn vrienden dan nog iets: «Hier
heb je mijne portefeuille, ik zal je haar nu reeds
geven. Wees zoo goed haar die ter hand te stellen.
Zij bevat de kleine geldsom, die het mij gelukt is
hier op te sparen. Hoewel 't me tegenstond den schoonen
officiersrang te moeten gebruiken als een middel om
geld te verwerven, zoo hebben de omstandigheden mij
daartoe genoodzaakt en nu, vriend, vaarwel; ik ben
te vermoeid om verder te spreken. Nu ken je den
last, die mij drukte. Mijn dank en mijn zegen zijn
met je, edele kameraad, vaarwel. Ik geef haar aan
je zorgen over; Avaak voor de vrouw van een
kameraad
Uitgeput zonk Van L. in zijne kussens terneer
en sloot de oogen, daardoor bemerkte hij niet de
verschrikkelijke worsteling, die in zijne onmiddellijke
nabijheid plaats greep. Met alle inspanning overwon
John de heftige ontroering in zijn gemoed en vroeg
oogen schijn lijk zoo bedaard mogelijk:
«Van L. nog een laatste vraag. Mag ik ook
weten hoe de naam van je vrouw was?"
«Louise Holman, John. Ben je tevreden?"
«Ja, dank je wel, adieu!"
Met moeite de talrijke gewaarwordingendie zijne
ziel bestormdenonderdrukkendeverliet John de
ziekenkamer en snelde naar zijn vertrek, om aan zijn
overkropt gemoed lucht te geven. Geene woorden zijn
