t
223
ontslapen makker beloofd. Hij zou Louise weder gaan
opzoekenom haar te verzoenen met de nagedachtenis
van haren echtgenoot.
Lij t heengaan van Van L 's groeve, kon hij
niet anders, dan den verloren vriend beweenen en een
smartelijke zucht ontsnapte aan zijn borst: «Vaarwel,
geliefde vriend; gij hadt een goed en edel hart en
hadt verdiend een beter lot te verwerven."
De geldsom, door Van L. nagelaten, bedroeg niet
veel. Dit had John wel verwacht; daarom voegde hij
er datgene bij, wat hij eens met een ander doel had
bewaard, maar dat nu toch zijn edele roeping niet
miste. Nooit zou Louise echter te weten komen, dat
verreweg 't grootste gedeelte er van afkomstigwas
van hemdien zij had verlatenmaar die haar nog
hef had in het diepste van zijn hart. Ziedaar de
omstandigheid, die er het hare toe bijdroeg om John
vast te doen staan in zijn besluit, zoo spoedig mogelijk
naar Europa terug te keeren.
In Nederland teruggekomen had John de toestanden
die hij voor tien jaar gekend had, geheel veranderd
teruggevonden. Het ouderlijke huis had één voor één
zijne leden aan de maatschappij afgegeven het nestje
was leeggevlogen. John's zuster, ons reeds uit het
begin van t verhaal bekendwas getrouwd en leefde
zeei gelukkig met haren echtgenoot ook in Amsterdam.
Het is in 't huisgezin van zijn zwager en zuster, dat
wij John vinden. Hij logeert er. Zijne zuster is nog
even gezellig en praatlustig als voorheenmet 't meeste
