Daar klonk de bel het ruischen van een kleed
door de gang en eene vroolijke kinderstem werden
vernomen John's hart sloeg sneller, gelijk in zijne
jeugd de deur werd geopend en bestraald door
't heldre lamplichttrad Louise binnen. Overweldigend
was de indrukdien zij daar staande in hare volle
schoonheid, op John maakte; zij was nog schooner
gewordenzijn blik werd werktuigelijk er door mede-
gesleept; was zij bij zijn heengaan nauwelijks de
kinderschoenen ontwassenzoo was hare schoonheid
gelijk die van eene ontloken roos, nu zij volwassen
was. Zij hield haar zoontje bij de hand. Verlegen
verborg het zijn krulkopje achter de plooien van haar
japon. Sprekend geleek de kleine Louis op John's
overleden makkerdezelfde weemoedige oogjesmaar
de verstandige en standvastige blik van Louise; dit
alles doorliep in koortsachtigen drift John's brein
zijne hand beefde een weinig, maar hij had in de
oefenschool van 't leven geleerd zich te beheerschen
en overwon nu ook de hevige aandoeningen, die hem
aangrepen.
Ook Louise's hand trilde een weinig onder den druk
zijner vingereneen lichte blosonmerkbaar voor
ieders oog, had hare wangen gekleurd; hij had ze
toch gezienhet zeide hem genoegLouise had hem
herkend. Maar nu opgepast, dat hij volgens zijne eer
handelde en Van L 's nagedachtenis eerbiedigde.
De kleine Louis was dadelijk de beste maatjes met
John. Hij voelde zich schijnbaar aangetrokken door
dat flinke krijgshaftige uiterlijk en had zich reeds
dadelijk een plaats verworven op de knieën van den
15
