83
Dit was het teeken dat de tegenpartij zonder ver
ontrust te zijn, aan zijne opdracht voldaan had, en
ter bestemder plaatse was aangekomen.
Verbaasd spitste ieder zijne oorendoch toen een
zegevierend Wilhelmus zijne snerpende tonen over de
Teteringsche hei deed schallen, door de echo's van den
nacht duizendvoudig weerkaatstbegreep een ieder
dat de schako's hun te slim af waren geweest. De
commandant namelijk, die in last had naar zijne be
stemmingsplaats den kortsten weg te volgenhad op
de kaart ziendedat deze door boschachtig terrein liep
listig opgemerkt, dat deze de kortste niet was, daar
men zeer gemakkelijk in eene hinderlaag kon vallen,
welke laatste den weg zeer onaangenaam zou verlengen.
Teleurgesteld kroop de nutteloos geworden hinder
laag uit haren schuilhoek te voorschijnen mistroostig
strompelde men de eindelooze Dongensche Baan af.
Men hoorde niets dan van tijd tot tijd een gesmoorde
vloek, als de een of ander zeer onvrijwillig kennis
maakte met de grondsoort van dezen goed onderhouden
weg, meestal onmiddellijk gevolgd door eene uitbun
dige uiting van zielsgenot van diens buurmanzoo
deze niet in zijne geboorte gesmoord werd, doordat
Nemesis den laatste op diens beurt op de Teteringsche
Heide projecteerde.
«Hoera, lui, het kamp."
Door eene opening in de boomen zag men op eenigen
afstand voor zich uit de lantaarn van den vlaggestok.
«Nou zingen."
Nadat onder sarkastische opmerkingenhet door
eene welluidende stem aangeheven
