Hij» |i! Hili«. J -^£83^- ^^jlnderde gelukkigen, die eenige maanden geleden den gunstigen uitslag van hun officiers-examen vernamen, behoorde ook Karei Valois. Hij was reeds aangesteld en wachtte slechts op het tijdstip, dat een detachement kolonialen hem zou aangewezen worden om onder zijne begeleiding de reis naar het schoone Insulinde te aanvaarden. Jong, levenslustig en vol groote verwachtingen zou menigeen hem be nijden en verlangen in zijn plaats te zijn. Met de handen op den rug leunde hij achteloos tegen een der pilaren. Zijne moeder, die achter het theeservies gezeten was, en vlug de naald hanteerde, leverde met de twee gezichtjes rechts van haardie men slechts behoefde aan te zien om te kunnen zeggen dat het zijne zusjes waren, bij het borrelend geluid van het kokende water een gezellig tafereeltje op. Een van de beide meisjes fluisterde de andere iets in het oor, terwijl ze ter sluiks naar haren oudsten broer zag, wat een onderdrukt lachen van haar ten gevolge had; ze hadden moeite om zich te bedwingen en niet in een luid schateren uit te barsten.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1890 | | pagina 324