Hij» |i! Hili«.
J
-^£83^-
^^jlnderde gelukkigen, die eenige maanden geleden
den gunstigen uitslag van hun officiers-examen
vernamen, behoorde ook Karei Valois. Hij was
reeds aangesteld en wachtte slechts op het tijdstip,
dat een detachement kolonialen hem zou aangewezen
worden om onder zijne begeleiding de reis naar het
schoone Insulinde te aanvaarden. Jong, levenslustig
en vol groote verwachtingen zou menigeen hem be
nijden en verlangen in zijn plaats te zijn.
Met de handen op den rug leunde hij achteloos
tegen een der pilaren. Zijne moeder, die achter het
theeservies gezeten was, en vlug de naald hanteerde,
leverde met de twee gezichtjes rechts van haardie men
slechts behoefde aan te zien om te kunnen zeggen
dat het zijne zusjes waren, bij het borrelend geluid
van het kokende water een gezellig tafereeltje op.
Een van de beide meisjes fluisterde de andere iets
in het oor, terwijl ze ter sluiks naar haren oudsten
broer zag, wat een onderdrukt lachen van haar ten
gevolge had; ze hadden moeite om zich te bedwingen
en niet in een luid schateren uit te barsten.