107
Toen de storm voorbij was getrokkenrichtte hij
zich in zijn volle lengte op. Een pijnlijke trek speelde
nog om zijn samengeperste lippen, maar niettemin
drukte zijn geheele fiere houding de zegepraal uit,
die hij op zijne hartstochten behaald had, het eerste
bewustzijn van den ernst des levens was in zijn
boezem weder wakker geschud en spiegelde zich af
in de wilskracht, die zijn geheele persoonlijkheid uit
drukte.
Nog dienzelfden.avond las hij de berichten, die hij
sinds maanden steeds onverschillig had weggeborgen
zonder de moeite waard te achten ze te openen.
Brieven van zijne oudersbetrekkingenallendie hem
lief haddenwaarin men belang in hem steldewaarin
zijn vader en moeder hem steeds- aanspoorden den
rechten weg te bewandelen en de hoop in uitdrukten
dat God hen mocht sparen om nog eens in dit leven
hun oudste kind weer te zien.
En wat had hij hun geantwoord? 0, hij gevoelde
de angsten, die zij voor hem uitstonden nu hij had
gezwegen. Zijn hand wilde naar de pen grijpen om
zijn berouw uit te storten en het gejaagde ouderlijke
hart tot rust te brengenmet de belofte een ander
leven in te treden; maar hij aarzelde.
Mocht hij wel belovennu het eerste gevoel van
eigenwaarde weder in hem ontwaakte? Was die
eerste opwelling om te streven naar een beter ik, een
genoegzaam onderpand voor het ten uitvoer brengen
zijner heilige voornemens? Onverbiddelijk streng klon
ken die vragen hem tegen en de macht ontbrak hem
ze te weerleggen. Zijn hoofd zonk op de borst
r
