t
J
9
lippentoen zij zich naar het portret vooroverboog en
het eenige woordjes toefluisterde.
Wie de gelukkige wasdie zoo hare gedachten
vervulde en haar zelfs een glimlach op het gelaat kon
tooveren
Het was haar Frits Pointsard, die haar zoo vurig
zijne liefde verklaard had en dien zij zoo innig liet
had. Zoodra hij zijne plaatsing als controleur verkregen
zou hebbenzou zij hem geheel toebehoorenten
minste als oom het hebben wilde.
Nelly had niet gehoorddat er iemand de trap was
opgekomenhare deur naderde en nu daarvoor stil
stond. Plotseling schrikte een kloppen op de deur
haar uit hare mijmering wakker. Ontsteld sprong
het meisje op, maar dan weêr glimlachend over hare
dwaze vrees vroeg ze
»Wie is daar? Ben jij het, Marie?"
»Neen kind, ik ben het; ben je nog op en kan ik
nog binnenkomenof moet ik tot morgen wachten
met hetgeen ik je te zeggen heb
«Oom!" fluisterde het meisje eenigszins verschrikt,
wat zou die te zeggen hebben."
«Kom binnen, Oom, ik zat juist nog wat na te
denken over de prachtige muziek."
Zij opende zelf de deur. 't Album lag echter arge
loos, dichtgeslagen op tafel.
«Ben je erg verwonderd, dat ik je nog zoo laat
kom storen, kind?" Een ondeugende glimlach verge
zelde deze woorden.
«Ja Oom, wel een beetje, maar u heeft me zeker
wat te vragen?"
