13
tot mijn ongeluk achter, om hier nog wat van het
leven te genietenvoor ik de militaire loopbaan in
Indië betrad. Dit was mijn ongeluk. ïn dien tijd
leerde ik een beeldschoon meisje kennen, 't Was op
een schitterend bal, dat ik Adèle het eerst zag; nooit
vergeet ik dien avond. Ik maakte kennis met hare
familie, eene uit den rijken koopmansstand, en binnen
kort wist ik, dat mijne liefde beantwoord werd."
De gedachten van den ouden heer schenen lang
zamerhand af te dwalen; hij begon meer en meer tot
zichzelf te spreken. Nelly stoorde hem niet in deze
alleenspraak.
«Adèle was mooi, heel mooi zelfs en ze had mij
werkelijk lief. De wereld sprak glimlachend van
«enfin hij doet wijs, ze is rijk", maar bij God daarom
had ik haar niet lief.
Het huwelijk zou plaats hebbenals ik een jaartje
in Indië was. Ik verliet Holland geheel terneergeslagen
met een gevoel bij me, alsof ik haar voor altijd had
achtergelaten.
Adèle schreef trouw't waren brieven zooals zij
alleen die schrijven kon Toen ik eene week of wat
te Batavia was, ontving ik echter een brief, waarin
zij mij meldde, dat ze ziek was geworden; het teere
kind had eene zware koude gevat, het klimaat van
dit land zou haar doodelijk worden. Langen tijd
schreef ze niet; van hare ouders vernam ik, dat haar
kwaal verergerde. Ze vertrok naar het Zuiden. Wat
mij in dien tijd bezielde, weet ik niet; ik dacht krank
zinnig te worden. Ik was intusschen te Willem I
geplaatst en woonde bij Ed. in; hij wist alles, die
