f
J
21
middelenwaarover zijne moeder beschikken konhad
hij zich ten taak gesteld zijne opleiding zoo weinig
kostbaar mogelijk te maken.
Zijne liefde voor zijne moeder kende geene grenzen;
hij was dan ook haar trots, haar lieveling. Wat
hadden hare liefderijke oogen niet gestraald van vreugde,
toen zij voor 't eerst haar Willem als cadet aan t hart
drukte! Hij paste zoo goed op, behoorde altijd tot
de eerste nummers zijner klasse, en had zijn studies
met een schitterend officiersexamen bekroond.
Nooit, neen nooit zou die goede moeder den dag
vergetenwaarop zij haar 'Willem als luitenant de
kamer had zien binnentreden. Maar tevens liet zijne
Indische uniform niet 11a, haar op eene droevige wijze
te herinneren aan het naderend uur van scheiden.
Zij telde de dagendie nog verloopen moestenvoor
het Vaderland haar lieveling zou oproepen, om zijne
loopbaan daar ginds aan te vangen.
Daar gindsook zij had daar herinneringen
achtergelaten; ook zij had eens vol hoop op eene
schoone toekomst de reis naar Insulinde aanvaard, om
maar al te spoedig de onstandvastigheid van elk geluk
te ondervinden. Was het wonder, dat zij niet dan
met angst aan de heenreis van Willem dacht? Ja,
zij wist, dat hem in het verre Oosten eene schoone
toekomst wachtte, dat het leven hem daar meer, veel
meer beloofde dan hier. maar tochhoe zwaar viel
het haar, van haar lieveling te scheiden
En hij was gegaan. «Moed, moedertje", had hij
gezegd, Henri blijft immers hier; over eenzaamheid
zult gij niet te klagen hebben. Ik zal u veel, heel
