f
23
lichtzinnigheid grensde. Een gebrek aan zijn gezichts
vermogen had hem reeds vroeg van eene militaire
loopbaan doen afzienietsdat hem zeer gespeten had
maar waarover hij zich toch spoedig had weten te
troosten.
Toen zijn broeder naar Indië ging, studeerde Henri
reeds eenigen tijd te Leiden in de medicijnen, hoewel
zijne examens niet schitterend van stapel liepen. On
danks de vermaningen zijner moeder, die geen enkele
gelegenheid liet verloren gaan om haar zoon aan te
moedigenkon hij zich maar niet ernstig aan de
studie wijden. Onder zijne vrienden en hij had
er vele aan de Academie bevonden zich tal van
gefortuneerde jongeliedeneen valsche schaamte hield
Henri terug naar zijn vermogen te leven en bracht
hem er van lieverlede toe schulden te makeneerst
kleinere, die mama schoon zuchtende voldeed,
langzamerhand grootere, die hij voor haar geheim
hield, en gedeeltelijk betaalde van zijn bescheiden
maandgeld of wel met sommen, van zijne kameraden
geleend.
De moeder bemerkte hiervan niets. Wel wist zij
dat haar zoon groote uitgaven deed, maar zij bestreed
deze door zichzelve alle genoegens te ontzeggen. Dat
Henri schulden haddaarvan had zij niet het flauwste
vermoeden, dit was immers regelrecht in strijd met
de beginselen, die zij haren kinderen van hun prilste
jeugd af had ingeprent.
Bij één althans was het zaad in vruchtbare aarde
gevallen: Willem had in 't verre Oosten de raad
gevingen zijner moeder niet uit het oog verloren. Uit
