25
Henri had het inmiddels gebracht tot candidaat-arts
maar met de jaren waren zijne behoeften grooter
en zijne schulden hooger geworden. Vergeefs spande
hij zich in, zijne uitgaven te matigen en zich te ont
trekken aan den kring van vrienden, waarmede hij
omgang had zijn wil was niet vast genoeg, zijne
krachten schoten te kort, en eindelijk, eindelijk kwam
de noodlottige dag, waarop hij zijn toestand niet meer
voor zijne moeder kon verbergen en met een beklemd
gemoed haar bekende dat hij schulden vele schulden
had, en dat de betaling spoed vereischte, want dat
anders zijn naamtot dusver onbesproken geschand
vlekt zou zijn.
Dat was een harde slag voor de arme moeder. Zij
zag zich diep teleurgesteld in het onbegrensde ver
trouwen dat zij Henri geschonken had. En danhet
bedrag van het kapitaal, dat men van haar jongste
te vorderen had, overtrof verre het gering vermogen
waarover zij beschikte. Geld leenen dat kon, dat
wilde ze niet, daar kwam haar eergevoel tegen op.
Ach hoe weinig hadden al hare liefderijke raad
gevingen hare zachte vermaningen doel getroffen. Daar
kwam haar zijn beeld voor de oogen. Wat zou hij,
die ridderlijke figuurdie krijgsmanwiens heiligste
goed zijne eer was, moeten denken van een broeder,
die, misbruik makende van het blind vertrouwen eener
toegevende moeder, van zijne onbeperkte vrijheid partij
trekt om de grenzen te overschrijdenhem door eer
en plicht voorgeschreven! Neen, dat was slechter,
veel slechter dan kinderachtige lichtzinnigheid
Willem mocht het nooit te weten komen. Zij sidderde
