-0
26
bij het denkbeeld van een broedertwist, die zeker niet
zon uitblijvenwanneer haar oudste den stand van
zaken vernemen zou. Henri was of scheen althans
vol berouw. Hij had zich snikkende aan de borst
zijner moeder geworpenen haar om vergiffenis ge
smeekt. Toen had zij gevoeldhoe na ook hij haar
aan 't harte lag, en hem alles vergeven. Maar hij
moest zijne levenswijze veranderen, vlijtiger studeeren
en vooral zijne uitgaven verminderen.
Evenwel, de schuld moest betaald worden en waar
het geld van daan te halen'? Wat? Beschikte zij dan
niet over de spaarpenningen van Willem? Zij zelve
ontstelde bij de bloote gedachte de handen aan dat
haar zoo heilige kapitaal te slaan. En toch, bleef haar
eene andere keuze over? Zij had Henri bij de hand
genomen en medegevoerd naar het kleine kamertje,
waar zij het portret van zijn broeder had opgehangen
zij had hem met betraande oogen nogmaals en
nogmaals op 't hart gedrukt, af te zien van alle ver
maken die zijne middelen te boven gingenen hem
plechtig doen beloven vóór alles zich als eersten plicht
te stellen, het van zijn broeder genomen geld zoo
spoedig mogelijk terug te geven, want die mocht
nimmer te weten komen, waartoe zijn geld had moeten
dienen.
Langen tijd had zij er over nagedacht of zij dezen
niet alles zou schrijven menigmaal nam zij de pen
ter hand, om haar een oogenblik later weer neer te
leggen. Zij kon geen woorden vinden, geen veront
schuldiging voor hemdie hun aller eer op 't spel
gezet had, en die haar toch ook zoo dierbaar was.
