30
werd geopend en zij deinsde ontsteld achteruit bij den
aanblik van Henri, die daar als een beeld der wanhoop
voor haar stond. Zijn oogen stonden dof, zijn wangen
waren bleek en zijne haren hingen verwilderd langs
zijne slapen neder.
In korte woorden deelde hij zijne moeder mede,
dat hij dien nacht getracht had door een stouten stap
de verachting zijns broeders van zich te werpen
hij had zijn fortuin beproefd in het spel, maar ook
hierin had het geluk hem den rug toegekeerd en ten
slotte had hij het overschot van Willems kapitaal
ingezet en verloren.
De arme moeder moest den lijdenskelk tot den laatsten
druppel ledigen. Nu was haar laatste hoop vervlogen
nu was het niet meer. mogelijk voor Willem het ge
pleegde bedrog te verbergen van nu af moest ook
hij deelen in de zware slagenwaarmede het noodlot
het gezin scheen te willen treffen.
Geen verwijt tegen Henri kwam over hare lippen
hare gedachten dwaalden ver, ver weg naar ginds,
waar de jeugdige krijgsman voor de eer van Neêrland
streed. Zij zag hem weder zooals hij voor haar gestaan
had, toen hij voor langen tijd afscheid van haar ge
nomen had. Zij herinnerde zich al de schoone illusies,
die hij zich had voorgespiegeld bij den aanvang zijner
loopbaan. Ach, wat waren de vruchten geweest van
zijn arbeid en spaarzaamheid! In schande had haar
jongste het eervol overgelegde geld verspeeld! Al wat
zij in den laatsten tijd voor zich gewenscht had, was
dat Willem nimmer te weten zou komen, dat zijn
broeder zich zeiven zoo zeer had kunnen vergeten. Zij
