56
sterden nu de sterrenin de verte teekende het bosch
zich nog af als een zwarte streep, maar uit de heide
kwamen witte nevels opstijgen, en verdreven hen van
hun zitplaatsen naar binnenwaar de lamp haar
gezellig schijnsel door de kamer wierp.
Eenige dagen waren voorbijgegaan, en nog steeds
duurden de manoeuvres voort. Dag aan dag rukten
de troepen 's morgens met het kraaien van den haan
uit, om laat in den middag vermoeid in hun kwar
tieren terug te keeren; en de Van Dalen's hadden alle
reden van tevredenheid over den oorlogsgod, die
hem zoo lang hun gast liet behouden.
Of Amélie daar wel zoo verheugd over was? Zij
wist het zelf niet; zij wilde er ook niet over denken.
Maar vruchteloos poogde zij zijn beeld uit haar ge
dachten te verdrijvensteeds duidelijker drong het
zich aan haar op. Zij kon het zich niet langer ont
veinzen, hoe gevoelig zij was voor zijn kleine attenties;
maar juist die bewondering, die zij voor hem had,
hinderde haar. Zij zag tegen het uur van zijn thuis
komst op, want zijn omgang kostte haar inspanning,
maar toch moest zij zichzelf bekennen, dat zij hem
miste, en een ongekende leegte gevoelde wanneer hij
er niet was. 's Avondsals zij weer gezellig bijeen
zaten of een wandeling maakten door de omstreken,
dan was zij weer geheel met hem verzoenddan
gevoelde zij duidelijk zijn meerderheid; maar nauwelijks
was hij weg, of de strijd begon op nieuw. Neen!
zij kon hem niet uitstaandien vervelendenpedanten
