~*s
j
59
voorgesteld. Met hernieuwde kracht stak de trots in
haar wederom het hoofd op; zij kon het hem maar
niet vergeven, dat hij haar gedwongen had hem lief
te hebben, maar nu was de gelegenheid daar om zich
op hem te wreken, en kouder dan ooit klonk haar
stem, en koeler dan ooit was haar houding, terwijl
zij de noodige plichtplegingen tot hem richtte.
De rechtervoet is ontwricht", had de dokter gezegd
toen hij den patiënt onderzocht; «masseeren en eenige
weken rust nemen, dan komt alles weer spoedig
terecht Daarna had men hem neergelegd op een
chaise-longue, en hem alleen gelaten, want hij zou
wel naar rust verlangen. Maar hij rustte niet, daar
voor had Amélie al te goed gezorgd. Een onbe-
schi ijfelijke leegte had hij gevoeld bij het hooren van
die ijskoude woorden; een oogenblik was hij bedwelmd
geweest als door een hevigen slag; maar hij had zich
beheerschteen weinig bleeker was hij geworden
andeis was er niets aan hem merkbaar geweest. Nu
hij echter alleen was met zijn eigen gedachten, nu
maakten wanhoop en verlatenheid zich van hem meester,
en dieper en dieper voelde hij zich wegzinken in een
bodemloos niet. Geen oogenblik had haar beeld hem
verlatensedert hij haar kendein haar had zich alles
vereenigd wat hij zich schoons en edels denken kon
zijn phantasie had aangevuld wat haar ontbrak, en'
haar verheven tot een wezen van hooger orde. Nooit
had zij eenige toenadering tot hem betoond, maar in
plaats dat dit hem afschrikte, had het hem juist aan-
gespoord zijne attenties, als tolken van zyn gevoelens,
<r
