f-
tg»
63
Een blos vertoonde zich achter de doorschijnende
opaalkleur van haar gelaat; zóó was zij nog nooit toe
gesproken. Zij was op haar plaats gezet als een
ondeugend kind, zonder zelfs een enkel middel tot
haar verdediging te hebben; want ook de wijze waarop
dit geschied was, was waardig geweest, en dwong
haar eerbied af.
Eén oogenblik had een bitter antwoord haar op de
lippen gezweefd, maar haar beter ik behield de over
hand, en snikkende greep zij Karel's hand, terwijl
zij hem om vergiffenis smeekte.
Zij hadden elkander begrepen.
De. betoovering, waaronder Van der Hoeven had
verkeerd, was geweken; van hare zijde was de slag
boom, die haar trots tusschen hem had gesteld, op
geheven en geen dissonanten kwamen den aangenamen
toon in het kleine gezin meer verstoren. Meer en
meer begon Amélie voor hem weer haar plaats in te
nemen in de rij der menschender zeer gewone
menschen, en meer en meer begon zij in te zien, hoe
groot ongelijk zij tegenover Karei had gehad. Naarmate
zij elkaar beter leerden kennen, met al hun deugden
en gebrekenontwikkelde zich een hartelijke en oprechte
vriendschap, die vooral op Amélie haar goeden invloed
niet miste.
De rust was lang teruggekeerd in het dorp, en de
teekenen van den naderenden herfst begonnen zich
reeds te vertoonen, toen Karel's voet geheel genezen
was, en zijn plicht hem dwong, de familie Van Dalen
te verlaten, die hem met leede oogen zag heengaan.
