J
64
«Nog iets heb ik u te zeggen", sprak de gastheer
bij het afscheid, ft al is het misschien overbodig; geef
mij de verzekering, dat gij ons gezin steeds als uw
ouderlijk tehuis zult beschouwen."
«Bedenk toch vooral, viel Amélie plotseling in,
voordat ge papa's voorstel aanneemt, dat ge dan wel
verplicht zijtmij als zuster op den koop toe te nemen."
Zusjelief, ge weet niet wat ge zegt, als iedere
ontwrichte voet mij zulk een zuster bezorgde, zou ik
wel maken, dat ik mijn geheele leven aan beide voeten
kreupel was."
Het schelle fluiten van de locomotief overstemde het
antwoord van Amélie; voort dreunde de trein en
voerde Yan der Hoeven weg, in het zalige bewustzijn,
dat daar ginds drie harten warm voor hem klopten.
R.
c
