76
Wat vreugd! mij was, voor mijn beleid,
Het kruis voor trouw en dapperheid
Op 't slagveld zelf geschonken.
Wat zal zoo dacht ik nu weldra
Ik op onze oude K. M. A.
Vot trots daarmede pronken
En sinds dien glorierijken dag,
Zag elk mij aan vol diep ontzag,
Ik was beroemd ik stakker
Daar hoorde ik den trommel slaan
«Vooruit, 'tis tijd om op te staan,
«Tamboersappel kom, wakker."
En wakker schrok ik! Met een zucht
Zag ik de grauwe winterlucht.
Hoe koud en guur was 'tbuiten!
Versuft schoot ik mijn kleeren aan
0, welk genot om op te staan
Met bloemen op de ruiten
Feco.
