1
16
de aloude poort; vol illusies voor het verlof wendt hij
zijne schreden naar de ouderlijke woning, waar papa
en mama reikhalzend naar hun bontgerokten lieveling
uitzien. Vergeten is al het doorgestane leed; weg
boeken, weg zorgen voor benauwende repetities het
verlof staat voor de deur, het uur der vrijheid is
geslagen.
En wat zoudt gij lieve lezeres wanneer gij
des zomers onze heeren in hun buiten-model, met
Duitsche kragen en spannende pantalons ziet llaneeren,
wat zoudt gij wel denken van die blinkende zonen
van Mars, wanneer gij wist dat diezelfde heeren zeven
uur per dag in eenvoudige mouwvesten aan de elle
bogen kaalgesleten op de schoolbanken zittenals
uw jongste broertje of wanneer gij wist, dat die
trouwe bezoekers van «Riche" en «Bordelaise" zich
driemaal 's weeks aan de cantine verdringen om een
glas gekookte melk of een hard ei te bemachtigen.
Geloof niet, dat het mijn doel is, ons corps op
eenige wijze belachelijk te maken. Integendeel er
steekt veeleer verdienste indat men na een jaar van
afzondering zich plotseling aan de buitenwereld weet
voor te doen, als hadden wij evenals HH. studen
ten voortdurende gelegenheid ons te bekwamen in
hetgeen de Franschman savoir-vivre noemt.
Maar ik gevoeldat het in sommige opzichten gewaagd
is, den vreemdeling een' blik in ons leven te laten
slaan. Want de kenmerkende eenzelvigheid, die den
grondslag van ons bestaan uitmaakt, teekent zich zelfs
nog af in het verlof. En het is uit deze periode, dat
mijn verhaal genomen is.
