f
21
niet ver en bovendien verliefde rnenschen wandelen
graag. Langzaam stapte hij voort langs het zonnige
kanaal, nu eens met opgericht hoofd, dan weer met
neergeslagen blikken, in diep gepeins verzonken.
Op eenigen afstand voor hem verhief zich het trotsche
badhuis, met zijn blinkend koepeldak en bontgekleurde
vlaggen, scherp afstekend tegen den onbewolkten hemel.
Als een onbestemd gedruisch drong het eeuwige ge
murmel der zee tot hem door. De eenzaamheid der
hem omringende natuur bracht hem geleidelijk in eene
sentimenteele stemming, en terwijl hij met zijn' wan
delstok in de verdorde grashalmen maaide, was zijn
brein vervuld van verliefde gedachten.
Lonnielieve Lonnie!" zuchtte hij.
Als een reeks van schilderijen kwamen hem alle
oogenblikken voor den geest, waarin hij zich in haar
gezelschap had mogen bevinden. Hij zag haar voor
zich, lachend, hem vriendelijk aanziende met hare
bruine kijkers, luisterende naar een of ander verhaal
uit het Academieleven
En zij? Beantwoordde zij zijne genegenheid? 01
wist zij wel eens, dat zijn hart slechts voor haar
klopte, dat zij het eenige bloempje was, dat bloeide
op zijn' eentonigenrecht afgebakenden levensweg?
Daaromtrent verkeerde hij altijd nog in eene bange
onzekerheid. Maar daaraan zou weldra een einde
komen als hij maar durfde!
En de lieflijke beelden uit het verleden maakten
plaats voor een visioen, nog veel schooner, nog meer
betooverend. Hij zag Lonniebekoorlijk verlegenaan
hare voeten lag iemand neergeknield, bezig met eene
