22
gloeiende declaratie, en die iemand was hij zelf. Nog
één oogenbliken haar lief hoofdje rustte aan zijn
hart en de blonde duinen zagen lachend neer op deze
schilderachtige strand-idylle. Als hij maar durfde.
Maar een stoomtram snerpte hem voorbij en riep
hem tot het werkelijke leven terug tot dat prozaïsche
leven van studeeren en nog eens studeeren. Toen
dacht hij aan zijn herexamenhet naderende einde
van het verlof en hij verviel in eene sombere stemming.
Zoo was het, dat hij eindelijk zwoegende het terras
bereikte en zijn oog liet weiden over de bonte men-
schenmassa aan zijne voeten.
Terwijl Willem Keste, blakende onder de heete
middagzonlangzaam maar zeker het oord zijner be
stemming naderde, bevond zich een zijner collega's,
Halm genaamd, reeds sedert een goed uur aan het
strand. Ik weet werkelijk niet, waarom deze Halm
(die een jaar lager zat dan Willem) aanwezig was.
De hoop om kennissen aan te treffen, was voor hem
geen drijfveer, daar gezelligheid een zijner minste
deugden was. Voor de schoone natuur, te Scheveningen
onder velerlei variaties te zienhad hij al heel weinig
gevoel. Petrus Halm was een prozamensch in den
volsten zin van 't woord. Gewoon in alles kalm zijn
gang te gaanbemoeide hij zich volstrekt niet met
iets dat hem niet aanging, en was hij ontoegankelijk
voor eiken invloed van de buitenwereld.
Op het BGebouw" stond hij als erg model bekend.
