f
45
beste vriend, zijn vertrouweling. Dat was de eenige
manier om de zaak op te lossen. Maar aan den anderen
kant kwam haar vrouwelijke trots boven Zij wilde
het niet zijndie den eersten stap tot toenadering zou
doen. Toen zij Jan verzekerd had, dat ze Halm niet
kende, had hij haar niet geloofd; hij had haar belee-
digdbedreigd niet aan haar moest de vernederende
taak worden opgedragen, de verzoening op die manier
te koopen.
Maar Keste dien zou ze laten wetenwat het
zeggen wou, haar zulk een smaad aan te doen.
Haastig nam ze papier en pen. Hare lippen trilden,
hare vingertjes vlogen over het papier bij het schrijven
dezer regelen, die Keste moesten doen neerstorten van
de hoogte, waarop hij zich in zijne dwaze verbeelding
geplaatst had. Toch scheen ze zelve niet ingenomen
te zijn met 'haar woordenkeus, althans tot tweemaal
toe werd het papier verscheurd vóór het briefje gereed
was en de oude oppasser last kreeg, het op staanden
voet bij mevrouw Keste af te geven. De man kon
toch het adres niet lezen. Maar zoo gauw mogelijk,
dadelijk
Een uurtje later bevond zich onze vriend Keste in
dezelfde kamer, waarin ons verhaal een aanvang heeft
genomen. Hij lag weer in denzelfden stoel; het was
even stil in het vertrek en even warm op straat.
Evenals toen, liet ook slechts de pendule haar een
tonig getik hooren, maar Willem's houding was niet
meer lusteloos, zijn gezicht niet onverschillig; integen-
