69
de lippen drukken zij kenden elkaar immers lang,
zij hadden elkaar lief! zoo klopte het in zijn binnenste.
Doch Célia maakte zich uit zijn armen los en streek
zich het natte haar uit de oogenterwijl ze keek naar
de liedendie in de verte aankwamenin onrust
zoekend naar de vermiste. Langzaam weerde ze Giotti
af, en ijskoud, den indringenden, haar steeds om-
zwervenden vreemdeling reeds weer moe, klonk het
van haar lippen: «Hoe kwaamt ge tot deze zonderlinge
daadgijdie me geheel niet kent Had mij liever
op de rots gelaten, in plaats van uw onbeschaamde
kussen op mijn gelaat te willen drukken!" En ze
wendde zich tot de naderende lieden, die kwamen,
ora haar in veiligheid te brengen.
Giotti was als door een donderslag getroffen. Dat
voor zijn opoffering, dat voor zijn liefdeMoest
zij hem vragen, hoe hij tot die daad kwam?
Hij keerde zich af en ging snel voort in tegenover
gestelde richting, om verder zich een weg door het
leven te worstelenalléén en onverhoord. Ook zij had
hem niet kunnen begrijpenook hier geen liefde voor
hem. Hoe dwaas, om ook maar één oogenblik te
hopen het was slechts een droom geweest.
J.
