f J 72 het toch maar wat naar den zin," knikte hij goedig, ik ben zoo vrij als een vogeltje en alles staat op zijn tijd voor mij gereed." Weldra was hij in de Haarlemsche Courant verdiept. Het was een zonderling oud huisde geschiedenis die er in plaats greep, is veel eenvoudiger. Er waren veel nauwe en steile trappen, veel lange gangen en hoekige kamertjes; het vertrek, dat als zitkamer gebruikt werd, was uitgebouwd en sprong om het naastliggende huis heenzoodat men uit het venster de ramen der gelijkliggende verdieping van den buurman zien kon. Roberts bewoonde deze kamer nog slechts eenige dagen des morgenswanneer hij naar het weer keek, zag hij bij zijn huurlieden een jong meisje aan het venster zittensteeds druk met het een of ander huishoudelijk werk bezig. Zij had een innemend en vriendelijk uiterlijk; Roberts voelde den lust in zich opkomen om haar goeden mor gen te knikken wantofschoon afkeerig van het huwelijkwas hij geen vrouwenhater. Doch hij vond die gemeenzaamheid wel wat groot »pour si peu de connaissance," en liet ze daarom na. Op zekeren morgen zag hij het blondgelokte hoofdje weer op de gewone plaats, en de schoone eigenares ervan was ijverig in de weer met het verstellen van eenig linnengoed. Roberts wilde niet onwellevend zijn, door te lang naar de buurvenstets te kijken, en zette zich bij het II.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1892 | | pagina 226