f
J
72
het toch maar wat naar den zin," knikte hij goedig,
ik ben zoo vrij als een vogeltje en alles staat op zijn
tijd voor mij gereed."
Weldra was hij in de Haarlemsche Courant verdiept.
Het was een zonderling oud huisde geschiedenis
die er in plaats greep, is veel eenvoudiger.
Er waren veel nauwe en steile trappen, veel lange
gangen en hoekige kamertjes; het vertrek, dat als
zitkamer gebruikt werd, was uitgebouwd en sprong
om het naastliggende huis heenzoodat men uit het
venster de ramen der gelijkliggende verdieping van den
buurman zien kon. Roberts bewoonde deze kamer nog
slechts eenige dagen des morgenswanneer hij naar
het weer keek, zag hij bij zijn huurlieden een jong
meisje aan het venster zittensteeds druk met het een
of ander huishoudelijk werk bezig.
Zij had een innemend en vriendelijk uiterlijk; Roberts
voelde den lust in zich opkomen om haar goeden mor
gen te knikken wantofschoon afkeerig van het
huwelijkwas hij geen vrouwenhater.
Doch hij vond die gemeenzaamheid wel wat groot
»pour si peu de connaissance," en liet ze daarom na.
Op zekeren morgen zag hij het blondgelokte hoofdje
weer op de gewone plaats, en de schoone eigenares
ervan was ijverig in de weer met het verstellen van
eenig linnengoed.
Roberts wilde niet onwellevend zijn, door te lang
naar de buurvenstets te kijken, en zette zich bij het
II.