104 tuintje hierachter is even goed groen als het bosch, terwijl «Ja, even groen als je aesthetisch gevoel, dat ik met al mijn onvermoeide pogingen niet tot rijpheid heb kunnen brengen," spotte Frits. »Neen, ik ben niet geschikt voor de stoffige leerzalen. Zonder mijn muziek en mijn schetsboeken zou ik niet kunnen bestaan, evenals voor jou de studie alles is. Ik ben vrij en vrijzinnig opgevoedik ben een natuurkind. Leve de vrijheid!" En met dezen republikeinschen kreet sprong hij over een paar stoelen heen, en, zich den hoed schuin op het hoofd drukkend, riep hij onder 'theengaan: «Bon jour, Rick! ik ga bloemen bestellen voor de soiree van morgen, 't Zal heerlijk zijnde freules van Brakel komen ook!" En nu was hij de trappen al af, en Richard hoorde hem zingend onder zijn venster heengaan. Een zonderlinge stilte kwam over zijn geest, toen Frits vertrokken was. 't Scheen of een licht uit de kamer weggenomen was, en even donker werd het in zijn ziel. Hij sloeg het boek dicht en ging naar den armstoel bij het raamwaar hij zich met den elleboog op de vensterbank en de hand onder het hoofd neer zette. Zijn fraai, donker gelaat nam een wrevelige uitdrukking aan. Vreemd, dat die jongen, dat kind zulk een onverklaarbaren invloed op hem uitoefende. Hij hield wel van hem, maar dat kon niet de eenige oorzaak zijn. Neentelkens als Frits hem bezocht had en heden sterker dan ooit kwam een gevoel bij hem op, alsof er iets was, dat hij miste, alsof

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1892 | | pagina 258