104
tuintje hierachter is even goed groen als het bosch,
terwijl
«Ja, even groen als je aesthetisch gevoel, dat ik
met al mijn onvermoeide pogingen niet tot rijpheid
heb kunnen brengen," spotte Frits. »Neen, ik ben
niet geschikt voor de stoffige leerzalen. Zonder mijn
muziek en mijn schetsboeken zou ik niet kunnen
bestaan, evenals voor jou de studie alles is. Ik ben
vrij en vrijzinnig opgevoedik ben een natuurkind.
Leve de vrijheid!"
En met dezen republikeinschen kreet sprong hij over
een paar stoelen heen, en, zich den hoed schuin op
het hoofd drukkend, riep hij onder 'theengaan: «Bon
jour, Rick! ik ga bloemen bestellen voor de soiree
van morgen, 't Zal heerlijk zijnde freules van Brakel
komen ook!"
En nu was hij de trappen al af, en Richard hoorde
hem zingend onder zijn venster heengaan.
Een zonderlinge stilte kwam over zijn geest, toen
Frits vertrokken was. 't Scheen of een licht uit de
kamer weggenomen was, en even donker werd het in
zijn ziel. Hij sloeg het boek dicht en ging naar den
armstoel bij het raamwaar hij zich met den elleboog
op de vensterbank en de hand onder het hoofd neer
zette. Zijn fraai, donker gelaat nam een wrevelige
uitdrukking aan. Vreemd, dat die jongen, dat kind
zulk een onverklaarbaren invloed op hem uitoefende.
Hij hield wel van hem, maar dat kon niet de eenige
oorzaak zijn. Neentelkens als Frits hem bezocht
had en heden sterker dan ooit kwam een gevoel
bij hem op, alsof er iets was, dat hij miste, alsof