112
weer wat tot rust waren gekomen, opnieuw in hem
wakker geschuden hij begreepdat hij op dit oogen-
blik pal moest slaan. Als bij intuïtie gevoelde hij
dat zijn kennismaking met die familie hem van het
standpunt, zoo hoog in eigen oogen, zou doen neer
storten en een onbestemde vrees vervulde hemdat
zijn laatste sprankje vrede er door verstoord zou worden.
Maar het verlangen aan de andere zijde om dien strijd
te doorstaanen deels ook de dringende redeneeringen
van Frits deden hem toegevenen spoedig daarop
volgde hij zijn vriend naar Rustoord, waar hij zich
weldra geheel thuis gevoelde en zijn gerustheid, tot
zijn eigen verwondering, terugkeerde. Met zulk een
vriendelijken drang noodigde men hem uit, te blijven
dineerendat hij geen oogenblik er aan dacht te
weigeren en weldra veel genegenheid voor zijn nieuwe
kennissen opvatte.
Had hij scherp gevoeld, dan zou juist al dit laatste
hem gevaarlijk zijn toegeschenen.
Dien avond was het hem zonderling te moede. Frits
was terecht in extase geweest. Annade oudste der
beide zusters, had een diepen indruk op Richard ge
maakt, en gaf hem aanleiding tot ernstig nadenken.
Het kwam hem voor, dat hij een vreemden droom
gehad had. Nog zag hij Anna voor zich, haar pein
zende, bruine oogen en den zwaarmoedigen glimlach
om de lippen. Het was of hij haar lang gekend had,
of er iets bestond, dat hen onweerstaanbaar te zamen
bracht. Haar geheele wezen had hem aangetrokken,
de bezadigdheid en zaakkenniswaarmee zij over
allerlei onderwerpen wist te praten, de groote, huiselijke
