1
J
114
De voornemens zijn toch veel lichter dan hun volvoering.
Maar ik wil en zal niet wankelen."
Zij zweeg een oogenblik en zuchtte.
»Hoe geheel anders had het kunnen zijn!" ging zij
voort. »Eens was ik gelukkig neen, ik meende het
te zijn. Dwaas, die ik was! De gedachte, dat er
voor mij trouw en ware toewijding te vinden zou zijn,
heeft mij heel wat bittere teleurstelling berokkend.
Neende menschen zijn slechtde aarde is een puntige
steen, waar we met stevig schoeisel op voort moeten
wandelenom de voeten niet te verwonden. Hooghartige
minachting, sarcasme en ongenaakbaarheid kunnen ons
alleen in het gedrang staande houden. Ik heb mij
willen pantserenongevoelig zijn voor alleswat mij
tot een overgave kan brengen, en ik zal mij daaraan
houden. Ik wil voor mijzelf leven, mijzelf baanbreken
door de wildernissen van de menschelijke alledaagsch-
heid en ruwe ongevoeligheid, om mij voor verdere
teleurstellingen te bewaren."
Een donkere wolk trok over haar energiek gelaat,
en langzeer lang vervulden die gedachten haar.
Weinig vermoedde Richard, dat hij zulke strijdende
machten in Anna's borst wakker geschud had. Daar
binnen bruiste en klopte het onstuimig, een oneindige
trots en een onverzettelijke wil rezen naar het opper
vlak. Neeneenmaal waren haar schoonste verwach
tingen haar heerlijkste droomen op ruwe wijze ver
nietigd geen tweede maal zou zij haar armegewonde
ziel daaraan blootstellen. Het is vreeselijkwanneer
men zijn genegenheid met algeheele onderwerping,
met totale overgave op iemand geplaatst heeft en het
blijkt, dat men zich bedrogen heeft.
