117
terwijl hij fluisterde: Ellaik houd zoo zielsveel van
je!" Zij sloot de oogen en liet het hoofd aan zijn
borst zinken
Bij het zien van deze twee menschen, in wie alle
aardsch geluk vereenigd scheen, was Richard doods
bleek geworden. Plotseling, als stond het voor hem
terneer geschrevenwist hijwat hem ontbrakwat
hij zoolang gezocht had. Het werd klaar en helder
in zijn geest. LiefdeJaFrits had gelijkwij hebben
ze noodig als ons dagelijksch brood!
Zacht schoof hij 't gebladerde dicht. «Weest geluk
kig," fluisterde hij zacht, »o, moge ook ik het weldra
zijn!" Toen keerde hij op zijn schreden terug en ging
huiswaarts.
V.
Dien avond betrad Richard Rustoord nogmaals. De
knecht zeide hemdat Anna in de tuinkamer was.
Hij ging er heen reeds genoeg als huisgenoot beschouwd
om zich te laten aandienenen vond Anna aan 't klavier
zichzelf accompagneerend bij Schubert's liederen; haar
sopraangeluid klonk helder als kristal.
Het was dien dag drukkend warm geweest en
onderweg had Richard de eerste bliksemstralen reeds
zien flikkeren. Op dit oogenblik was het onweder in
hevigheid toegenomenen tegenover de rollende don
derslagen scheen Anna's stem die van eene Heilige,
de booze machten door den zang bezwerende. De
zware gordijnen sloten het licht der bliksemflitsen
buitenen de lampmet een rose kap behangen
