j 128 ondragelijkste mensch van de wereld is," knorde Mevrouw Oudenbergreeds lang gepiqueerd door Florence's ongenaakbare houding. fiDat is hij ook!" antwoordde deze kort, en haar ergernis brak los, »ik heb hem nog nooit een interes sant woord hooren zeggen. Hij doet niets dan naar zijn das voelen, of die wel recht zit en met een schaapachtig gezicht rondstaren. En zijn banaalste opmerkingen maakt hij met een air, alsof hij de geestigste dingen zei ik kan dien jongen niet zien of luchten." Mevrouw zuchtte, klaagde over haar migraine, en zeidat ze dien middag niet uitgingwaarop Florence zich ging kleeden ze had eenige boodschappen in de stad. Emilie zou natuurlijk wel niet meegaan, die wachtte op George, en ze hield er niet van, als facheuse troisième bij zoo'n vrijend paar te loopen. Ze was uit haar humeur. Gewoonlijk hield ze zich in tegenover haar moeder, maar in den laatsten tijd kostte dit moeite genoeg, want de oude dame had zoo haar eigenaardigheden, die niet voor ieder even aangenaam waren. Ze kleedde zich langzaam: het was nog vroeg, en men dineerde nooit vóór zes uur. De kleine, vergulde pendule op den schoorsteenmantel sloeg twee slagen tegen halfdrie zou ze Francoise de Groot gaan afhalen besloot Florence bij zichzelf, om samen de winkelstraten wat af te loopen. Zij leunde een oogenblik met den blanken arm op het blad van haar toilette duchesse, en bezag zich peinzend in den spiegel, streek met den nagel langs de wenkbrauwenschoof een krulletje

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1892 | | pagina 282