j
128
ondragelijkste mensch van de wereld is," knorde
Mevrouw Oudenbergreeds lang gepiqueerd door
Florence's ongenaakbare houding.
fiDat is hij ook!" antwoordde deze kort, en haar
ergernis brak los, »ik heb hem nog nooit een interes
sant woord hooren zeggen. Hij doet niets dan naar
zijn das voelen, of die wel recht zit en met een
schaapachtig gezicht rondstaren. En zijn banaalste
opmerkingen maakt hij met een air, alsof hij de
geestigste dingen zei ik kan dien jongen niet zien
of luchten."
Mevrouw zuchtte, klaagde over haar migraine, en
zeidat ze dien middag niet uitgingwaarop Florence
zich ging kleeden ze had eenige boodschappen in
de stad. Emilie zou natuurlijk wel niet meegaan,
die wachtte op George, en ze hield er niet van, als
facheuse troisième bij zoo'n vrijend paar te loopen.
Ze was uit haar humeur. Gewoonlijk hield ze zich
in tegenover haar moeder, maar in den laatsten tijd
kostte dit moeite genoeg, want de oude dame had
zoo haar eigenaardigheden, die niet voor ieder even
aangenaam waren.
Ze kleedde zich langzaam: het was nog vroeg, en
men dineerde nooit vóór zes uur. De kleine, vergulde
pendule op den schoorsteenmantel sloeg twee slagen
tegen halfdrie zou ze Francoise de Groot gaan afhalen
besloot Florence bij zichzelf, om samen de winkelstraten
wat af te loopen. Zij leunde een oogenblik met den
blanken arm op het blad van haar toilette duchesse,
en bezag zich peinzend in den spiegel, streek met
den nagel langs de wenkbrauwenschoof een krulletje