137
zonder dat ik zelf weet waarom. Of eigenlijk weet
ik het wel, maar meestal zijn het zulke dwaze kleinig
heden, dat ik niet begrijp, hoe iemand er zich zooveel
muizenissen over in het hoofd kan halen."
Ze keek een oogenblik zwijgend voor zich uit, en
toen naar de veranda, waar George en Emilie zacht
pratend en lachend bij elkaar zaten.
»Wat moeten die twee schepsels toch gelukkig zijn!
Ze zijn óók altijd even tevredenze hebben immers
alles, wat ze verlangen!"
«Aha! zit de kneep daar!" plaagde Francoise, «ik
dacht het wel; je bent de laatste dagen anders dan
gewoonlijk!"
«Och neen! het is niet alleen den laatsten tijd; ik
ben al een heele poos niet op dreef, en heb behoefte
om mijn hart lucht te geven."
«Wel, doe dat dan gerust. Zeg maar, wat je op
het hart hebt," ried Francoise beschermend. «Je weet,
als ik je helpen kan
«Och, er zal wel niet veel aan te doen zijn. Ik
enfin, misschien weet je, dat ik.... dat Max ten
Hagen
«Dat je dien erg graag mag lijden? Nu ja, maar
is dat een reden, om bedroefd te zijn?"
«Welbeschouwd, ja. Ik wilde, dat ik niet zooveel
van hem hield; ik wilde, dat ik, evenals zoo'n massa
koudbloedige menschenniet naar meer verlangde dan
ik wel krijgen kan, niet altijd iets onbereikbaars wilde
nastrevenin plaats van me eenvoudig tevreden te
stellen met het gewone en dagelijkschedat ons aange
boden wordt. Ik geloof eigenlijkdat Mama dat
