442
maaktdoor voortdurend aan al die sombere dingen te
denken. Je bent op een leeftijd, waarin je vol hoop
voor de toekomst zijn moest, en als je die nu al laat
varen waar moet je dan later steun vinden
Florence beproefde zich goed te houdenen dit ging
haar dan ook voor eenigen tijd wèl af; van nature
was zij niet pessimistisch, maar een zekere moedeloos
heid een steeds terugkeerende besluiteloosheidkon
haar soms hevig aangrijpen. Onder Francoise's opwek-
kenden invloed vond ze spoedig haar oude levendigheid
terug, al bleven de bezoeken van Werner haar steeds
een pijniging. Deze maakte haar in het oogloopend
't hof, zocht steeds haar nabijheid, en verveelde haar
door zijn nietszeggende complimentenzijn haperend
discours, zijn onbeduidendheid.
Soms, als ze zich wèl gevoelde, vroeg Mevrouw
Oudenberg hem mee naar de opera of de comedie, en
voor Florence was dan al het genot van zulk een
avond voorbijze keek overschillig voor zich uiten
antwoordde nauwelijks op de holle gezegden van
Werner, die al zijn best deed om haar aangenaam te
zijn. Florence's nonchalante handelwijs hinderde haar
moeder, die werkelijk de plannen koesterde, waarvoor
Francoise en haar vriendin gevreesd hadden maar
haar dochter er over spreken, dorst ze nog niet; ze
vreesde een uitbarsting, ongenoegen en daarom
wachtte ze, flauwhartig in haar egoïsme.
De winter ging vlugger voorbijdan Florence gedacht
had. Eerst, toen ze pas uit Gelderland terug was,
vreesde ze, dat die lange, koude maanden nooit
zouden omkruipen; maar toen ze weer wat gewend