J
158
schrede zou mogen gedaan hebbendie tot meerdere
toenadering leiddespeet het hem tochdie lieve gestalte
te moeten missen, en besloot hij zijn roeitocht er aan
te gevenal het pleizier was er nu toch af.
Maar natuurlijk kon Florence's vlucht geen geheim
blijvenen weldra kwamen haar kennissen de geheele
waarheid te weten. Mevrouw Oudenberg was ten zeerste
geschokt door de gebeurtenisze moest het bed houden
haar gordijnen waren neergelaten, en ze ontving niemand.
Toen Max van het geval werd onderricht, kon hij
zijn ooren niet vertrouwen. Gisteren nog had hij haar
gezienen ze hadden over het roeitochtje gepraat
en nu was ze weghet huis uitgeloopengevlucht
Hij snelde naar zijn kamer en greep papier en pen.
Florence's adres wist hij door het briefje, dat zij op
haar kamer had laten liggen en dat Mevrouw Ouden-
berg aan zijn vader had laten lezenen hij schreef,
zonder bijna te weten wat hij neerzette, en de woorden
uit zijn pen latende vloeienzooals ze uit zijn binnenste
opwelden: Florence, wat heb je gedaan! Wat is er
in Godsnaam, dat je tot die uitzinnige vlucht gedreven
heeft! Is het om mij, datje heengegaan bent? Ik
kan dat niet aannemen. Zeg toch wat het is, of kom
terug en help me uit de onzekerheid. Florence,
Florence, hoe ben je hier toch toe gekomen!" Zoo
schreef hij voort met koortsachtige haast, vol mede
lijden met het ongelukkige meisje. Eerst toen zijn
brief weg was, kreeg hij eenige rust.
De dagen gingen voorbij, en alles bleef zooals het
was. Florence had bij Emma Höllinger, die haar ge-
