VII
voorgangers steeds gedwongen werden de hunne in
denzelfden sleur te laten voortdringen Is het onze
schuld, wanneer wij niets nieuws weten?
De tijd vliegt voorbij, een enkele vleugelslag van
den machtigen Engel en weer is een jaar voorbijwij
herinneren het ons als den dag van gisteren, hoe wij
luisterden naar het «Aan den Lezer" door onzen
vorigen President opgesteld en voorgelezen. En nu
wat nieuws Moet zoo korte tijd wat nieuws gebracht
hebben? kan dat? Misschien!
Wij zouden de zaak kunnen beschouwen van een
ander standpunt: ons «Woord vooraf" niet richten
tot den lezer buiten het Korps, zooals de meesten
onzer meer beleefde voorgangers deden, maar eerst
ons wenden tot dat Korps zelve.
Dat vergemakkelijkt onze taak. Nu toch behoeft het
«La critique etcniet onze leidende gedachte te
vormenwant wij kunnen U die critiek ontzeggen
UKorpsledendieop een enkele uitzondering
na, schaarsch als witte raven, U nooit de moeite
gaaft, ook maar te trachten, uw' Almanak met iets
te verrijken. Of zoudt gij willen afbreken, wat gij
zeiven had moeten opbouwen, maar niet deedt uit on-
©0
<r
