CLXX1I bewezentoen opnieuw een pijnlijke tijding de ronde moest doen: Van Walcheren, die tot herstel van zijn gezondheid eenigen tijd in Kreuznach had doorgebracht had na een moedig lijden de worsteling tegen de steeds veld winnende ziekte moeten opgeven. En wreed had de dood het tijdstip gekozen: onzen makker wegrukkende in die gelukkige periodedat de voorbereiding tot zijn officiersloopbaan voleindigd was, ten minste grootendeelszijn benoeming wachtte nog slechts op het practisch gedeelte van het examen dat hij na zijn herstel hoopte af te leggen. Zoo zag hij dus henmet wie hij gezamenlijk gewerkt en gestreefd hadhet eerste doel op hun reize bereiken en vol vertrouwen de toekomst tegemoet gaan en dit moet het scheiden dubbel zwaar hebben gemaakt. Mogen die laatste oogenblikken hem eenigszins ver zacht zijn geworden door de gedachte, dat hij met tevredenheid kon terugzien op wat achter hem lag, dat hij tegenover zijn ouders en hen, die boven hem gesteld waren, steeds zijn plicht gedaan had, en niets dan zijn plicht dan zal hij het einde rustig hebben zien naderen. Zoo zij het! J.

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1893 | | pagina 180