57
behandeld werden, diep uit de fijnste cellen van het
zieleleven geput. Eduard, hoewel zeer gesloten,
vond er een genot in met het meisje die dingen te
analyseerenwelke zoo lang in hem besloten waren
geweesten die nual geraakten ze dan niet tot
klaarheid, toch tot eenige uiting konden komen. En
Marie gevoelde, hoe al die vragen en problemen toch
niet in haar verstikt waren zooals ze eenmaal gedacht
had, maar het hoogste, het edelste van haar ziel
bleven uitmaken. Ze had eens óók dat alles in zich
opgeslotentotdat ze Dolf vonden meende in zijn
omgang de oplossing te kunnen vindenwaarnaar ze
zocht. Doch Dolf's kerngezonde natuur bracht een
practischen en beredeneerden geest mee, die altijd
het levensvraagstuk zóó wist uit te werken, dat die
zoo etherische, en volgens Marie onmisbare factoren
geëlimineerd en als spinraggen weggevaagd konden
wordenen Mariein haar onschokbaar geloof in
hèmnam zich voordie zaken eveneens uit zich te
bannen. En in haar leven vol liefde voor Dolf meende
ze ook werkelijk die lang gekoesterde droomen ver
loren te hebben, als waren ze uitgevlogen uit het
nest, die wilde vogels. Maar nu, onder den hypno-
tischen stroom van Eduard's nabijzijn, gevoelde ze,
hoe die vogels, sterk en groot geworden, terugkwa
men en zich nestelden in het plekje, waar ze geboren
en opgekweekt waren. Alle pogingen, om ze te ver
jagen bleven ijdel.
En als bij afspraak smolten hun gedachten op vele
punten ineenen ze waren verruktals ze na veel
gedachtenwisselen en wat toegeven van beide zijden,
