-j
58
een theorie konden opmakendie hen bevredigde. Op
den duur werd de zachte melodie van Eduard's stem
haar onmisbaar, en ze kon uren lang daarnaar luiste
ren terwijl hij voorpraattestarend in de verteen
onbewust met de vingers een of ander voorwerp om
en om draaiende. Dan bleef ze soms bij hem zitten,
tot de schemering kwamen de stem van een harer
oudersdie zich verwonderdenwaar ze bleefhaar
schrikkende deed opstaan en ze heenging met gloeiende
wangen en halsalsof ze een booze daad begaan had
Dolt had nu reeds een week Villa Maria verlaten
en kwam soms een enkelen Zondag over, wanneer
hij tijd had. Dan was 't Marie, of zij zichzelf moeite
moest doenom voor hem te zijnwat ze vroeger
voor hem was, en ze betreurde dan soms het gemis
van haar uurtjes op de ziekenkamer. Ze wilde zich
dwingen geheel voor Dolf te zijnmaar ze kon het
niet, zoolang ze gevoelde niet eerlijk tegenover hem
te zijn. Want de uren, bij Eduard doorgebracht,
waren haar als evenvele leugens, aan Dolf opgedron
gen als evenvele beleedigingenhem aangedaan. En
toch kwam ze er niet toe, ronduit te zeggen, wat
haar vervulde, en waarom hij haar vragen moest, of
ze zich niet wel gevoeldeomdat ze zoo stilzoo
anders dan vroeger was. Ze kon zich ook geen
rekenschap geven, waarom de aantrekkingskracht van
Eduard zoo groot op haar was; was er dan iets in
hem, zoo vroeg ze zich af, wat ze in Dolf miste en
IV.
r
