VERWIJT.
Malsch was het mondje,
Waar kusjes ik plukte;
Heerlijk het handje,
Dat hoopvol ik drukte;
Open die oogen,
Wier glans mij verrukte:
Toch heeft dat alles gelogen
Koortsachtig kwijn ik
Die immer geloofde
Stroef is mijn sprake,
Die streelend haar loofde
't Oog is geloken,
Welks vuurgloed zij doofde
Liefje, waarom mij gebroken?
Klewang.
