Navolging van Virs Poëzie.
Waarom toch vond ik je zoo mooi zoo mooi,
en werd ik zoo gauw, zoo gemak'lijk, je prooi?
'k Moet bijna het berouwen!
Ik dweep anders niet met het soort het soort,
waartoe je, 'k moet zeggen, met eere behoort,
o puik der buffet juffrouwen.
Gelukkig is 't uit nu, mijn liefmijn lief;
al schrijf ik het niet in een vinnigen brief,
'k wil niets meer van je weten
Je zult heusch niet sterven van smart van smart,
ik weet veel te goed nog, hoe ruim is je hart,
door menigeen reeds bezeten.
En dan het portret, dat 'k je schonk je schonk,
als loon voor een kusje, of was het een lonk?
desnoods kun je 't bewaren,
en soms er om lachen met hem met hem
die na mij bezwijkt voor je heerlijke stem,
of wel voor je oude klare.
Marius.
