cm
Leve de Koningin
»Leve de Koningin-Regentes!"
Het donderend, langdurig gejuich, dat door de
eetzaal daverdebeweeshoe die krachtige taal tot
het hart gesproken, het sluimerend enthousiasme in
vollen gloed had doen ontvlammen.
Om half elf stond het Cadetten-korps op het
buitenpleinin groot tenuegeschaard. Tegenover
ons waren in een lange rij de Officieren en Burger-
leeraren der Academie opgesteld. Dan plotseling
het eerste kanonschotverkondigenddat de Konin
ginnen het Station te Breda binnenreden. Van uit
de verte weerklonken de geestdriftvolle hoera's der
bevolking, die terweerszijden van den weg had
plaats genomen. Luider en luider werden die toe
juichingen, totdat eindelijk even voor elf uur, het
koninklijk rijtuig de aloude Academie-poort binnen
reed. Gedenkwaardig oogenblik, dat de laatste af
stammelinge van ons doorluchtig Vorstengeslacht
den drempel zou overschrijden van het Gebouw,
waar immer onbegrensde liefde en eerbied voor het
Oranjehuis hebben geheerscht te midden van hen,
gewijd aan Haren dienst!
Een oogenblik hield het rijtuig stil en namen
de Koninginnen de bloemenhulde in ontvangst Haar
door de jonge dames van Pesch en de Wilde aan
geboden. Dan werd in draf de Cadetten-Compagnie
geïnspecteerd Glimlachend reden de Koninginnen
ons voorbij. Een schok voer door de gelederen.
Luider klopte het hartkrachtiger deed de geest
drift het bloed in de aderen bruisenschitterden de
oogen onder den bezielenden invloed van Haar
