exxxv
Het leven gaat voorwaartsen wij moeten het
leven volgendat voorwaarts gaat. Den uitgeputte
die aan den weg neerligt om te rustenzet het
Noodlot verpletterend den voet op de borst. Voort!
immer voorwaarts, zonder aarzelen, zonder omzien.
Het is in het leven als op het slagveld. Met helden
moed verdedigt zich de strijder, en acht het bloed
niet, dat uit zijn wonden druppelt maar nu ziet
hij velen om zich vallen, en aan zijn zijde stort met
brekend oog de vriend neer, aan wien hij zijn leven
had verbonden.... Dan trilt zijn arm, en machte
loos zinkt de opgeheven vuist, die zooeven nog ver
schrikking en dood verspreiddeHij wil neerknielen
naast den stervendebelettendat het jonge leven
wegstroomt uit diens breede wondein roode stroomen
bloedhij wil hem medevoeren uit het gewoelom
in de laaiste oogenblikken alléén te zijn met hem
om zijn hand, die kouder wordt, zacht te omvatten
met de zijne, om de laatste woorden op te vangen
van zijn lippendie nauwelijks meer bewegen
Maar: voorwaarts! klinkt het, voorwaarts! Alleen
daarin ligt de overwinning, teruggaan is de dood!
Er is geen tijd tot denkentot troosten, tot treuren
voorwaartsEr zullen er meer vallen dan die eene
en velen zullen daaronder zijn, die gij liefhebt
maar nu is het geen tijd om te knielen bjj een doode
en te weenen om het verlieshelder moet het ooc
blijven, vast de hand, en het hart moet zwijgen.
Voorwaartsal vallen de strijders bij tientallen, elke
weifeling kan den ondergang medebrengenelke
zwakheid vermeerdert de kracht van den tegen
stander strijdenworstelenonophoudelijkonver-
