EN WOORD VOORAF.
Kameraden ziehier uw wellicht laatsten Almanak.
Heel veel hebt ge nimmer om het boekje gegeven,
hoewel het door korpsleden vervaardigd, uit uw
midden is voortgekomen. Gij gundet het een eere
plaats in de boekenkast in een vergeten verborgen
hoekje namenlijk, om het er nooit meer uit te halen.
En toondet ge eenige belangstelling dan was het
de vraag: »Hoe dik wordt de Almanak dit jaar?
Om qualiteit en inhouddaar bekommerdet ge u
niet veel om. Hebt ge er wel eens over nagedacht,
welk een opwekking en aansporing het voor de
Commissie was om al haar krachten in te spannen,
vooruitwetende hoe lauw en onverschillig haar werk
ontvangen zal worden? Wie had schuld wanneer
het boek weer schitterde door gebrek aan varia's
volgens u het voornaamste en aan dragelijke
stukjes Genoeg, het was deze Commissie een vreugde
op te merkendat de belangstelling dit jaar vrij
groot was ten minste afgaande op het overvloedig
aantal inzendingen. Onzen dank aan hendie hier
door het werk verlichttenen ons steunden in het
streven dezen Almanak zulk innerlijk gehalte te
verschaffendat men van hem zal kunnen zeggen.
»Last not least."
Versierd met de portretten der op Lombok ge
sneuvelde Officierentwijfelen wij er niet aan of
daardoor zal dit jaarboekje in uw oogen een hoogere
