't Wilhelmus, het lied, dat gedicht iu den strijd, In tijden van moedig verweren Zou zingen van hemdie ons land heeft bevrijd Dat lied wil de knaap bestudeeren. Daar hoort men het klinken zoo helder en vol Zoo plechtig en groots en verheven. De moederzij hoort zedie tonen zoo schoon Zoo machtig en krachtigvol leven. Zij zwijgt en zij heeft op het hoofd van het kind Haar handen beschermend gevouwen »Mijn zoon, o blijf eeuwig getrouw aan het lied Getrouw aan het lied van Nassouwe." De jaren vervlogende knaap werd een man Hem sierden de zilveren sterren. Die aanblik ontlokte veel tranen aan 't oog Der moeder, want ach hij ging verre. Nog zitten ze 's avonds te zaam voor het laatst Enzal weer de maan zijn gerezen Dan is zij alleen en haar eenige zoon Zal nimmer ooit bij haar meer wezen. Maar ziet hij staat op en hij zet zich ter neer Aan 't speeltuig in moedig vertrouwen En luide weerklinkt weer het zuivere lied Het zuivere lied van Nassouwe,

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Almanak der Koninklijke Militaire Akademie | 1895 | | pagina 210