63
dat de slaap eenige verkwikking kwam schenken
aan het afgetobde lichaampje, anemonisch omhulsel
der weeke kinderziel.
En als de bezorgde moeder, zachtjes, heel zachtjes
binnentreedt en naar hare zieke lieveling komt kijken,
dan keert deze zich ter nauwernood omen met
hare thans zoo doffe kijkersdie zóó zeer van vreugde
glinsteren kondenals zij met zus speelde of als
moesje haar voorlas uit het Groote Sprookjesboek
van Moeder de Gans, staarde zij Mama aan, zonder
te beseffenwie het was. Ook haren grooten broer
herkende zij niettoen deze bij haar bedje kwam
nadat de lessen op het Gymnasium geëindigd waren
anders ging hij altijd een straatje omof bleef wat
ravottenmet de makkersop het veldwaar de
soldaten exerceerdennu was hij dadelijk naar huis
gegaanna eerst voor zuslief de bonbons gekocht
te hebbenwaar zij zooveel van hield.
Maar Jopie was erger gewordenen lustte ze niet.
Ach, zij had zoo'n pijn! Toen het avond werd,
nam de pijn toe en de koorts kwam ook heviger
opzetten. De dokter had de zieke dien dag al
tweemaal bezocht, en 's avonds kwam hij nog eens
kijken en drong aan op ijscomprijssen. Meer zeide
hij nietzoodat moeder voor het ergste vreesde
zonder het zich te willen bekennen. O zij mocht
er niet aan denken
»De crisis zou van nacht wel intreden," had de
dokter verklaard. Daarom waren vader en moeder
niet gaan rustenmaar wakende gebleven bij het
ziekbedwaarin de kleine in de hevigste ijlkoortsen
lag. Akelig klonken de onsamenhangende woorden
